پرسه تا حوالی زندگی

به نظرم با ارزش ترین چیزی که آدم ها دارن احساس خالصی ِ که ته ته های وجودشون نگهش داشتن و برای هر کسی و هر جایی هم خرجش نمیکنن .... از اون حس و حال های واقعی ِ خود ِ خودشون، از اونا که بازیش نمیکنن و توش دروغ و دونگی نیست، از اونا که بکر ِ بکر ِ و واسه هر کسی هم ترن آن نمیشه .... این حسامون ُ زنده نگه داریم و فقط هم به کسی بسپریمش که بهمون اطمینان میده و همون حس ته ته های دلش ُ بامون شیر شده، بلد باشه امانتدار خوبی باشه واسه دل و حسی که برای کسی هزینه اش نکرده بودیم : ) پک عمیقی به سیگارش میزنه و میگه من دوسش دارم، میگم نکن این کار رو ولی نمیفهمه که من به خاطر خودش می پرسه تا حوالی زندگی...

private :)

پرسه تا حوالی زندگی...

وقتایی که مثل الان خودکارم ُ میزارم رو لپ تاپ، عینکم ُ درمیارم، دست میکنم تو چشمام تا کمتر بسوزه و تا بازشون میکنم، ماگم ُ میبینم.

بعدش؟

به اندازه رنگ سفیدش یه لبخند خیلی گنده ام : )

 

پرسه تا حوالی زندگی...